تربيت ديني در محيط ديني

تاثير تربيت ديني بر سلامت روان دانش‌آموزان دبستاني
 

بعضي از مردم تصور مي‌کنند که تربيت ديني را بايد از سن بلوغ و يا تکليف آغاز کرد بنابراين در بسياري از خانواده‌ها به تعليم و تربيت مذهبي کودکان توجهي نمي‌شود و بعضي ديگر از والدين تصور مي‌کنند که تربيت ديني در اين دوره از وظايف مدرسه است و به همان تعليماتي که از طرف آموزگاران داده مي‌شود اکتفا مي‌کنند. متاسفانه هيچ يک از اين دو شيوه درست نيست بنابراين فرزندان اين مرز و بوم با اين بي‌توجهي و يا کم‌توجهي نمي‌توانند افرادي معتقد بار آيند. اگر بخواهيم نسل آينده اين مملکت افرادي متدين باشند بايد از همان ابتداي تولد به تربيت ديني کودکان توجه شود.
کودکي که در يک محيط ديني و در خانواده‌اي معتقد زندگي را آغاز مي‌کند و پدر و مادر و اطرافيان را مشغول مراسمي مانند نماز، دعا، تلاوت قرآن و ... مي‌بيند به صورت غيرمستقيم تحت تاثير قرار مي‌گيرد. سوالاتي درباره اعمال والدين و اطرافيان مي‌کند و جواب‌هايي راجع به خدا، پيغمبر، دعا و غيره مي‌شنود که در مغز و حواس و روحيات او اثر مي‌گذارد و متوجه عالمي ديگر مي‌شود. در اين شرايط اگر از طرف والدين و مربيان به صورت هماهنگ تعليمات مذهبي به او داده شود فردي خداشناس بارمي‌آيد.
تعليم و تربيت ديني بايد از سه سالگي آغاز شود و در سن 9 سالگي بايد بچه‌ها نماز خواندن و وضو گرفتن را ياد گرفته و نماز بخوانند نه اينکه صبر کنيم تا پسر ما به پايان سن 15 سالگي برسد و آن‌وقت نماز و ساير احکام و تکاليف ديني را به او بياموزيم بلکه تعليم و تربيت ديني هم مانند ساير تعليمات بايد از سنين مناسب آغاز شده و به تدريج تا سن بلوغ احکام و تعاليم ديني به دانش‌آموز آموخته شود و هم اينکه در انجام واجبات تمرين کرده و با احکام و تکاليف ديني خود کاملا آشنا شود و درباره عمل به احکام عادت کند.

تعليمات ديني در مدرسه
 

اگر در سال‌هاي اول و دوم در مدرسه امکاناتي وجود داشت، دانش‌آموزان کلاس‌هاي اول و دوم بايد در نماز جماعت شرکت کنند و به اين طريق نماز را به طور شفاهي بياموزند. در کلاس سوم ابتدايي چون دانش‌آموز تقريبا با خواندن و نوشتن آشنا شده بايد تمام ذکرهاي نماز با خطي به همان شيوه کتاب‌هاي درسي ولي درشت و خوانا در جزوه‌اي همراه با تصاوير يک دانش‌آموز نمازگزار به دانش‌آموزان عرضه و تعليم شود. در سال‌هاي چهارم و پنجم دبستان بايد امکاناتي فراهم کرد تا دانش‌آموزان به نوبت (هر کدام در يک روز بتوانند ضمن شرکت در نماز دسته‌جمعي) با صداي بلند نماز بخوانند. اين آموزش نماز بايد به شيوه‌اي انجام شود که در سال‌هاي آخر دبستان تمام دانش‌آموزان نماز را به درستي فرا گرفته و مقيد به اجراي اين فريضه باشند.

درهاي باز مساجد
 

به غير از خانه و مدرسه، مساجد مي‌توانند نقش جالب و جذابي در تعليم و تربيت ديني دانش‌آموزان داشته باشند. خوشبختانه بعضي از مساجد گام‌هايي براي جذب کودکان و نوجوانان برداشته‌اند و براي آنان کتاب‌ها و کتابخانه مناسبي تشکيل داده‌اند. نمازگزاران با نشاط و مهرباني پذيراي دانش‌آموزان در صفوف نماز جماعت شده‌اند. مسابقات فرهنگي متعددي براي کودکان و نوجوانان ترتيب داده‌اند و جوايزي به آنان اهدا مي‌کنند. اما از طرف ديگر پدران و مادراني که به مسجد مي‌روند بايد به موجب اين آيه شريفه «يا بني ادم خذوا زينتکم عند کل مسجد» فرزندان خود را که يکي از مصاديق کلمه زينت هستند با خود به مسجد ببرند تا آنان از کودکي با مسجد و نمازجماعت خو بگيرند. پوشيدن زيباترين لبا‌س، خو‌ش‌بو کردن تن و جامه، جاذبه خوبي براي دانش‌آموزان خواهد بود.
منبع: http://salamat.com